Harm: “Er moest iets gebeuren, want het ging niet goed met me”
“Begin 2016 kreeg ik contact met een medewerker van Christelijke Hulpverlening Oost-Groningen,” vertelt Harm. Ik was erg verward omdat alles me door de vingers glipte. Mijn huwelijk was gestrand en onze kinderen uit huis geplaatst. Daarnaast had ik veel last van jichtaanvallen en zat ik in een scootmobiel. CHOG wilde helpen en bood me een time-out plek in een van hun woonunits.”
‘Er moest iets gebeuren’
“Ik had, op basis van eerdere ervaringen, weinig vertrouwen in de hulpverlening. Die gooide vaak de deur dicht wanneer het te moeilijk werd. Ik had dus duizenden redenen om ‘nee’ tegen CHOG te zeggen, maar ik nam hun hulp aan. Er moest iets gebeuren, want het ging niet goed met me. Ik verhuisde naar een woonunit van CHOG en werkte samen met de begeleiders aan mijn doelen. Ze geloofden in mij en stonden 24 uur per dag voor mij klaar."
Autisme
“Toen ik weer een beetje tot rust was gekomen, bezocht ik samen met mijn begeleider hulpverleningsorganisatie Eleos. Zij zijn gespecialiseerd in complexe problematiek. Daar werd na onderzoek de diagnose autismespectrumstoornis vastgesteld. Toen ze me uitlegden wat dat inhield, vielen alle puzzelstukjes op zijn plek. Ineens begreep ik waarom ik steeds vastliep: ik kon moeilijk omgaan met veranderingen en worstelde met sociale contacten. Ik werd vaak niet begrepen en kon me maar moeilijk inleven in anderen. Wat heb ik me vaak alleen gevoeld.”
Stappen zetten
“Samen met CHOG en Eleos heb ik enorme stappen gezet. Zelfs letterlijk! Men zei dat ik nooit meer uit mijn scootmobiel zou komen en dat geloofde ik. Maar toen een van mijn begeleiders drie jaar geleden takken ging opruimen, kon ik het niet aanzien dat ze dat alleen deed. Ik kwam heel voorzichtig uit mijn scootmobiel en begon ook takken te rapen. We zijn nu een paar jaar verder en mijn scootmobiel heb ik vorig jaar de deur uitgedaan. Ik kan zelfs weer fietsen, iets wat ik ook graag deed.”
Lef hebben
“Nog steeds kom ik dingen van mezelf tegen die ik confronterend vind, maar ik moet er dwars doorheen. Het is pijnlijk, maar ik ga geen confrontatie uit de weg. Ik weet nu dat ik mijn gedachten moet vernieuwen en dat is iets waar je lef voor nodig hebt. Net als dat moment waarop ik uit mijn scootmobiel stapte. En weet je wat zo mooi is? Ik heb zelfs weer werk! Op camping De Sikkenberg geef ik verouderde attributen een nieuw likje verf. Dit heeft CHOG voor mij geregeld. Ik werk hier nu vier dagen in de week. Het dagritme helpt me om minder te piekeren. Het eerste uur luister ik zelfs geen muziek, want dan krijg ik een privéconcert van de vogeltjes.”
Harm
